Wszyscy archiwiści pamiętają podręcznik pod red. śp. dra Pustuły "Kancelaria i archiwum zakładowe" będący nieocenioną pomocą dla archiwistów zakładowych.
Środowisko pracowników archiwów państwowych zostało poruszone wiadomością o śmierci dra Zbigniewa Pustuły (10 XI 2013). Ze smutkiem przyjęło ją również wiele innych osób. Zmarły działał bowiem w niejednej dziedzinie, a w każdej z nich wyróżniała go bogata osobowość, energia i wizjonerstwo.
Był cenionym przez znawców historykiem gospodarki, wieloletnim pracownikiem naukowym Polskiej Akademii Nauk. W latach 1984-1998 pracował w Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych, poświęcając się zagadnieniom współdziałania z wytwórcami dokumentacji, która stanowi państwowy zasób archiwalny. Wdrażał w archiwach nowe, trudne i wymagające reguły nadzoru nad narastaniem dokumentarnej spuścizny, wprowadzone ustawą z 1983 r. nad narodowym zasobem archiwalnym i archiwach.
Dr Zbigniew Pustuła był też wybitną postacią Stowarzyszenia Archiwistów Polskich, w którym pełnił funkcje sekretarza generalnego, a następnie wiceprezesa Zarządu Głównego. Osobistym wysiłkiem, pomysłowością i wytężoną pracą zbudował finansowe podwaliny działalności SAP, przyczynił się do wydatnego rozwinięcia jego funkcji edukacyjnych i usługowych w dziedzinie archiwistyki. Każdego dnia swego osiemdziesięcioletniego życia odmawiał zgody na utarte wzorce, szukał nowych rozwiązań i budził emocje. Wszyscy, którzy zetknęli się ze Zmarłym, pozostają pod wrażeniem Jego kreatywnej osobowości, sarkastycznego humoru, niespożytej energii oraz osobistej życzliwości.
