Począwszy od 25 marca 2001 roku piętnaście państw Grupy Schengen zaczęło wprowadzać w życie postanowienia porozumienia wykonawczego do Układu z Schengen, i tym samym zniosło rutynowe policyjne kontrole na swoich granicach. Głównym środkiem i niejako kręgosłupem wspomnianego porozumienia jest system informatyczny wspierający poszukiwania osób i rzeczy, dla którego informacji dostarczają najważniejsze urzędy państw członkowskich, mające jednocześnie wspólny dostęp do systemu SIS (Schengener Informationssystem).

SIS różni się wyraźnie, zarówno pod względem regulacji prawnych, jak i rozwiązań technicznych, od dotychczas używanych systemów informatycznych.

SIS pozwala przede wszystkim na prawną kwalifikację opisów wprowadzonych do systemu przez państwa partnerskie. Tym samym policja dowolnego państwa zobowiązana jest do stosowania zaleconych przez inne państwa w opisie środków policyjnych, przy uwzględnieniu swobód obywatelskich i ochrony danych personalnych. System umożliwia także połączenie z bardzo różnorodnymi narodowymi bazami danych, które muszą zagwarantować aktualizację danych zgodnie ze swoim ustawodawstwem.

W związku z tym, że SIS zawiera dane personalne, które są objęte prawną ochroną, każdemu rządowi została powierzona kontrola nad jego narodową częścią. Na podstawie umowy powołano także niezależną, wspólną instancję kontrolną, która składa się z przedstawicieli narodowych instancji, i ma za zadanie czuwanie nad ścisłym stosowaniem przepisów dotyczących ochrony danych personalnych.

Państwa członkowskie uzgodniły gwiaździstą architekturę systemu informatycznego, która składa się z centrali z wzorcową bazą danych o nazwie C-SIS, zarządzaną przez Francję, oraz stanowiska dla państwa uczestniczącego (N-SIS), które posiada kopię bazy danych. Te różne bazy danych muszą być systematycznie ujednolicane, zaś całość składająca się z C-SIS i N-SIS tworzy system informatyczny SIS.

Baza danych SIS zawiera informacje o poszukiwanych osobach, skradzionych pojazdach, sfałszowanych banknotach, nielegalnej broni strzeleckiej oraz, co może być szczególnie przydatne dla archiwistów zakładowych, skradzionych dokumentach in blanco i wystawionych dokumentach potwierdzających tożsamość.

Obecnie jest już w użyciu druga wersja systemu SIS II, która zawiera jeszcze bardziej szczegółowe dane. System jest dostępny dla różnorodnych instytucji, takich jak instytucje wymiaru sprawiedliwości, Europol, i służby bezpieczeństwa. Dane, przenoszone na różnych nośnikach, mogą być odczytywane w całej Europie przez policję i straż graniczną, np. podczas kontroli paszportowej. Niektóre państwa przy okazji rozwijają własne systemy informatyczne o identycznym przeznaczeniu, jednak większość państw członkowskich dąży do dalszego rozwoju systemu pod kierunkiem Europolu.
Współcześnie, gdy coraz większą wagę przywiązuje się do bezpieczeństwa informacji, znaczenie systemu informatycznego SIS jest nie do przecenienia.

Do państw korzystających z systemu informacyjnego Schengen obecnie zalicza się również Polska

Źródło: www.wikipedia.de

Tłumaczenie: Arkadiusz Zając