"Rozwój sieci szkół wyższych w Polsce w ostatnim dwudziestoleciu spowodował powstanie rozwiniętej sieci archiwów uczelnianych. Dziś jest to dość duża liczba placówek przechowujących od kilku do kilku- nastu kilometrów akt. Z reguły są to cenne źródła do historii edukacji i kultury, dlatego wzrosła ranga samych placówek, a problem przygoto- wania zawodowego zatrudnionego w nich personelu stał się znacznie ważniejszy niż dawniej. Archiwista uczelniany musi reularnie przejmować narastającą w coraz większej ilości dokumentację studencką, a także profesjonalnie opracować i udostępniać pozostałe materiały. Minęły zatem czasy, kiedy zatrudniano osoby przypadkowe jedynie to to, aby szybko zapełniać wolne etaty. Stałe powiększanie zasobu pociąga za sobą dodatkowe obowiązki wynikające z przechowywania, konser- wacji, udostępniania dokumentacji oraz wydawania różnego rodzaju zaświadczeń, przede wszystkim absolwentom uniwersytetu. Zadaniom tym sprostać mogą jedynie wykwalifikowani pracownicy, i tacy z reguły są zatrudnieni w archiwach uniwersyteckich. Świadczą o tym nie tylko stopnie i tytuły naukowe, ale przede wszystkim efekty ich prac archiwalnych (opracowane inwentarze) czy też naukowych (artykuły, rozprawy, publikacje książkowe)1 . (...)"

Źródło:  https://core.ac.uk/download/pdf/38158271.pdf       (dostęp z 3.06.2017)